Jacques J. d'Ancona in Dagblad van het Noorden, 9 januari 2006

Van de Meeberg huiveringwekkend sterk als de conferencier Wim Kan

Gebeurtenis: cabaretdocumentaire ‘Ken Kan.’ Door: Rob van de Meeberg met Annemarie Henselmans. Aan de vleugel: Eddy van Damme. Script: Lars Boom. Regie: Fred Florusse. Idee: Evert de Vries. Aanvullende teksten: Lars Boom en Rob van de Meeberg. Composities: wijlen Ru van Veen, Nico van der Linden en Martin van Dijk. Decor: Ronald de Boer. Gezien: 6/1 De Tamboer, Hoogeveen. Publiek: 112. Nog te zien: Zwolle 11/1; Emmen 12/1; Delfzijl 12/1; Veendam 11/2.

Een reprise van een programma uit 1996. Een riskante onderneming, zeker in het geval van Ken Kan, een cabaretprogramma over de legendarische conferencier Wim Kan, uitvinder van het genre. Op 31 december 1982 was hij voor 't laatst op tv met zijn oudejaarsconference, boordevol twijfels, met de schroeiend hete adem van Freek de Jonge in zijn nek. Op 8 september 1983 stierf hij. Na een theaterleven vol roem was de sokkel onder een levend monument al weggeslagen... Toen Rob van de Meeberg in '96 met een portretvoorstelling kwam, was Kan zowat vergeten. En wat denk je, we zijn inmiddels tien jaar verder. Het is een feit dat studenten op de Kleinkunstacademie absoluut niet weten over wie we 't hebben. De kracht van Rob van de Meeberg is dat hij zich niet beperkt tot een ijzingwekkend getrouwe imitatie van de stijl van Kan. Hij zet hem in historisch perspectief neer, met respect voor wie en wat hij was. Jolig, getuigend, spitsvondig, rancuneus en onzeker over alles, toekomst én verleden. Het heeft iets huiveringwekkends, die onontwarbare mengeling van irritaties, zijn ambitie en ondanks alles de genegenheid voor Corry Vonk, de vrouw uit een andere wereld, die hij als aristocraat wegplukte bij de revue. Dat heeft te maken met het feit dat de schets van auteur Lars Boom voorbij glijdt als een theatraal document via een terugblik uit de hemel, de scènes in het ziekenhuis en in het Japanse concentratiekamp in Birma.
Dat maakt de voorstelling tot een belevenis. Waardoor je bijna geneigd bent de sprankelende actuele conferences met inlas van nieuw repertoire, waarmee Wim Kan op ‘zijn’ wijze terugkomt naar onze tijd, af te doen als nogal voor de hand liggend. Dat doet ernstig tekort aan de fenomenale interpretatie van Rob van de Meeberg. Achter zich weet hij Annemarie Henselmans. Zij is Corry, zonder haar na te doen. Een kleine rol (inclusief Mijn Vlaggetje, enz.) binnen de allure van een programma dat je als cabaretliefhebber gezien móét hebben.


[Recensietabel]